Եթե Եգիպտոսում ծնված հայուհին 1948 թվականին որոշում չկայացներ գալ և ապրել հայրենիքում, հայտնի չէ, թե հայկական օպերային արվեստը զարգացման ինչպիսի ընթացք կունենար:
Չնայած Գոհարը Իտալիայից շահավետ ու բավականին լուրջ հրավեր էր ստացել, բայց այնուամենայնիվ որոշում է ապրել ու ստեղծագործել հայրենիքում՝ իր հետ բերելով սեփական դաշնամուրը, որի վրա նվագել էր Կոմիտասը:
Կահիրեում ծնված, սակայն հետո Հայաստան վերադարձած Գոհար Գասպարյանի ողջ կյանքն անցել է հայրենիքի մշակույթի և օպերային արվեստի զարգացմանն ուղղված գործունեություն ծավալելով:
Տաղանդավոր երգչուհու ներկայությունը հայրենիքում մեծ պատիվ ու իրադարձություն էր հայրենիքի համար: Նա նաև դասավանդում էր Կոնսերվատորիայում՝ մեծ սեր ու հարգանք վայելելով ուսանողների կողմից: Դասախոսել է մոտ քառասուներեք տարի՝ ստանալով պրոֆեսորի կոչում:
Նա յոթ օտար լեզվի էր տիրապետում: Երաժշտության նկատմամբ հատուկ սերը երաժիշտ ծնողները բավականին վաղ են նկատել, ինչն էլ պատճառ է դարձել, որ նրան տանեն եկեղեցի: Այստեղ էլ նա դառնում է եկեղեցու խորի երգչուհի:
