Ա․ Գրիգորյան․ անկեղծորեն լինելը նույնիսկ պարտության հանդեպ անհրաժեշտություն է, քանզի առանց անկեղծությունների հնարավորին չէ գնահատականներ ճշմարիտ տալ։ Իհարկե կան առաջին կարգի մեղավերներ, որովհետև իրենց էր տրված պահպանումն խաղաղության։
Ես խուսանավելու սկզբունքն եմ միայն միշտ տեսել։ Խուսանավել կռվից ու հնարավորություն ստեղծել աճելու հակառակորդից։ Ոչ թե ռեսուրսները բաշխելու անհեռանկարորեն։ Բոլորս էլ մեր չափաբաժինը բնականաբար ունենք ամենում, բայց անխուսափելիորեն պոլիտիկ ղեկավարողների մեղքը կա։
Բագրատ սրբազանը լավ բան ասեց․ մենք պարտվել ենք մեղքին։ Իհարկե, էդպես է։ Եթե օրինակ մենք դեռ ռաբիզ ենք լսում, դրանում հո մեկը չի մեղավոր, բոլորս ենք, որ թույլատրում եմ թրքական երգերը։ Նույնն էլ էստեղ է, կան պատասխանատուներն, բայց մեղավորությունները բոլորիս ներոսում են, կրում ենք դա անխուսափելիորեն։
Մնում է ողնաշաերերս ուղղելու մասին մտածելով, անցնենք շրջափուլերը։ Տարբերակներ էլ շատ չունենք, դրանք են մեր հիմնականային առաջնահերթություններն։
