Արթուրը, Հայկը և Մխիթարը զինծառայության ընթացքում հասցրել էին ընկերանալ ու մտերմանալ: Պшտերшզմական գործողությունների ժամանակ էլ ընկերները միասին են եղել՝ դիմագրավելով հակառակորդին:
Նրանց ընկերության պատմության մասին այս օրերին իմացել են շատերը, սակայն ընկերներից երկուսը՝ Մխիթարն ու Հայկը, այլևս անմահացել են՝ միաժամանակ կարողանալով փրկել Արթուրի կյանքը:
Հերոսական տղաների թիկունքին նրանց ստացած ընտանեկան դաստիարակությունն է, որն էլ այս օրերին տղաների համար ուղղորդիչ ու առաջնորդող է եղել:
Այս մասին են վկայում նաև հերոսացած մեր տղաների ծնողների հրապարակումները այս ծանր օրերին:
Մխիթարի մայրը՝ Աստղիկ Գալեյանը, իր սոցհարթակում իր մայրական ցավն ու միաժամանակ հպարտությունն է հայտնել հերոս որդու հասցեին՝ պատմելով այն անհուն կարոտի մասին, որն այլևս իր հոգու մշտական բնակիչը պիտի լինի:
Աստղիկն իր հրապարակման մեջ նշել է այն կարևորագույն մարդկային հատկանիշների ու ազգային կարևոր արժեքների մասին, որոնցով սնվել է Մխիթարը:
Աստղիկի մայրական հուզիչ ապրումները՝ ստորև:
