Կորած տղերքից մեկի մայրն պատմում է, որ կորելուց հետո, մի օր վայբեռով զանգ է գնացել, զանգը չեն վերցրել։ 55օր է խնդրում ենք գործել, հավաստիացնում են երկու օր, սպասեք բայց 2օրից անց էլ, ոչ մի հարցի չեն աճապարում մի բառ պատասխանել։ Կինը ասում է, որ ամսի 18ին արդեն Զանգիլանի վրա դրոշ է եղել, բայց հրաման է տվել գնալ կռվելու։
Նույնիսկ նռնակներ չեն ունեցել, էն դեպքում, որ այդ պահում են, որ հանկարծ գերի ընկնելուց գոնե եթե չուզենան գնան, պայթացնեին իրենց։
Քիմիկների մի խումբ է անհետացել, քանզի իրենց չեն պատրաստել, իրենք գնացել են քիմիական գործունեություն ծավալելու։ Վերջին դիալոգը կայացել է 20ին հոկտեմբերի, տիկնոջ տղան զանգել է ու անորոշության մեջ են հայտնվել, անընդհատորեն խաբվում են։
Խնդրում է կինն մի բան, չհավաքվել կենտրոններում, այլ օգնեն անհետ կորսվածների ծնողներին, որևէ հարց լուծվի, ընկալենք ուր են մեր երեխեքն։
