Փաշինյանին պետք էր ստեղծել էնպիսի սիտուացիա, որտեղ դիվանագիտությունն ոչ շահեկան որակվեր, մյուսը՝ ռազմական բաղադիչները մասնատեր և երրորդը՝ ներսից քարուքանդ անել կոմունիկացիան։ Այսինքն պարզ բան կա, երբ հասարակությունն միակուռ է ուրեմն պարտվելը անհնարին է։
Այսինքն պրոյեկտը գորարծարկվել է և հետողականորեն սկսել է քանդման «երթը»։ ԵԿՄ-ն քանդեց նախևառաջ։ Մ․ Գրիգորյանին դատը հասնում էր, բայց ոչ տուշոնկաների թեմայով, որը հաստատորեն սարքված էր։ Օպերացիա «տուշոնկան» չդարձավ քրեական, որև կերպ։
Դրանից հետո ԵԿՄ-ն քանդվեց ու խայտառակելուց հետո, սկսեց «Ռ․ Քոչարյան օպերացիան», որովհետև այն մարդկանցից էր, որ հաստատորեն խանգարելու էր։ Հետո կարկառուն գեներալների խաղից շպրտեց ու անցան այդ գործով (մարտի 1-ի): Այս ամենի փշրումից հետո, մտավ ԱԺ-ի քանդման պրոցեսը, երբ հաստատվում էին տխմար օրենքները։
Հետո սահմանադրականն էր, բայց էդտեղ խնդիրներ եղան, տեսանք երկու մարդու կռիվ՝ անողնաշար սատանայի ու կիրթ հայորդու։ Դիմացավ Հրայրը երկու տարի։ Սկսեց կռիվը, երբ օրենքները խախտելով Ն․Փ․-ն գրավեց ՍՀ դատարանը։ Ուղիղ 7օր հետո, սկսեց։
