Ռ․ Բաբայան․ Մտորելով երևույթների վերաբերյալ, ես ըմբռնեցի, որ մեր մեղավորության մեծ չափաքանակն է ապահովված եղել այս ամենում, քանզի մեր սերնդի պարտավորվածությունը՝ խաղաղության փոխանցման, մենք չիրականացրեցինք։ Այսինքն կարելի է ասել թողեցինք այն մյուս սերնդի վրա։
Պարտության գալիս են ամեն օր։ Հաղթությունն էլ է էդպես։ Դրանք ամեն օր եկող քայլեր են, որոնք դառնում են հետևանք իրադարձության։ Հիմա մենք եկել ենք այդ քայլերով պարտության դուռը։ Պիտի ընկալենք, ինչպես ու ինչ կերպ ենք ընտրելու ապագայի տեսլականը։
Որոշելու պահն է, թե ոնց ենք վերաբերելու այս ամենին ու ինչ նպատակային պոլիտիկական լուծումներ ենք տալու։ Քանզի որոշելը, թե որ ուղով ենք գնալու անչափ է կարևոր էս պահին։
Ռ․ Բաբայանն թեպետ արվետսագետ է, բայց հաճախորեն է քաղաքականության հետ կապված ինտերվյուների մասնակցություն ունենում ու հիմնականում չեզոքության կողմը պահելով, փորձում է առողջ քոմենթել իրադարձությունները։
