Բնության մաս կազմող մարդիկ և շնչավոր արարածները, ապրում և երբեմն էլ միմյանց նման են դառնում։ Չէ՞ որ կյանքի օրենքները նույնն են։
Օրինակ՝ արծիվը, որ մարդը համարում է թռչունների արքա հզորության , անվախության համար, անձը շատ բան ունի սովորելու այդ կենդանի արարածից։
Եվ այս թռչնին համարձակություն ունի կտցելու ագռավը, որը արծվի մեջքին նստելով՝ սկսում է կտցել վիզը։ Եվ ո՜վ զարմանք, արծիվն անգամ չի էլ արձագանքում, որ թվում է կհարձակվի, կբզկտի, սակայն ոչ․ նա կարողանում է պահպանել հանդարտություն և չծախսել էներգիա ագռավի վրա․ նա բացում է թևերը և ճախրում դեպի վերև։
Որքան բարձր է ճախրում , այնքան առավել դժվարանում է ագռավի շնչառույթւոնը, այդ իսկ պատճառով, թթվածնի պակասից նա վայր է ընկնում:Այդպես էլ խելացի անձիք են վարվում՝ արհամարհելով ճղճիմ հոգիներին։ Մարդը բազմաթիվ սովորելու դասեր ունի բնությունից, մնում է ականջալուր լինել բնության ձայնին և չարհամարհել։
