Արմավիրի մարզի Սարդարապատ համայնքի Գրիգորյանների համեստ ընտանիքում է մեծացել Դավիթը՝ մերօրյա հերոսը, ով իր հերոսական բնավորության հետ միասին նաև չափազանց համեստ ու զուսպ երիտասարդ է:
Դավիթը նախօրոք տնեցիներին չէր պատմել իր գործունեության բնույթի մասին, այլ պարզապես տեղեկացրել էր, որ գործողությունների առաջին գծում չէր: Նա իր առաջին գծում լինելու հանգամանքը թաքցրել էր տնեցիների անհանգստությունը մեղմելու համար:
Դավիթի մայրը՝ տիկին Սուսաննան, ինչպես նաև տղայի հարազատներն այդ մասին իմացել են հենց այն ժամանակ, երբ հեռուստացույցով Արցախի նախագահը նրան հերոսի կոչում շնորհելու մասին հայտարարություն է արել:
Մայրը չի կարողանում բառերով բացատրել ներսի զգացողությունները: Նա նշում է, որ չէր ցանկանա նման դեպքեր պատահեին, սակայն ուրախ է, որ իր որդին կարողացել է իր ճիշտ ու հաջողված գործողություններով փրկել զինակից ընկերների կյանքը և պահել երկրի սահմանների անառիկությունը:
Դավիթն ընտանիքի միակ տղան է. երկու քույր ունի, իսկ զինծառայությունն ավարտվելու է երեք ամսից:
