Մարգարիտա Պետրոսյանը այն անձանցից է, որ երեսուն հինգ տարեկանում հասկացան նոր մասնագիտություն են ուզում։ Լինելով սիմֆոնիկի մենակատար Մարգարիտան տարվելով կարով, սկսում է նախշային ոսումնասիրություններ անել ու վերածնունդը հայկական դառնում է մոտիվացնող թեմա Մարգարիտայի համար։
Փոքր սենյակում ասեղնագործված զգեստները ուր ասես որ չեն ուղարկվում։ Սակայն ամենայուրահատկայինը դա այն է, որ Մարգարիտան իդենտիֆիկացում է ստեղծել իր զգեստների նախշերի համար։
Նա զգեստի հետ ինֆո-անձնագիր է ուղարկում, հստակորեն որտեղ գրված ե մանրամասային ինֆորմացիաներ, թե ինչու՞ է այդ նախշը հենց այդպիսին։Մարգարիտան ասում է մանրանկարչությունը այնքան է սիրել, որ միշտ պատկերացրել է, որ ինչ որ տեղ օգտագործելու է։
Ջութակ չի նվագում, բայց ստեղծագործական հղումները նույնն են, պարզապես «նվագում է» կտորների վրա։Կտոր ընտրելիս են Մարգարիտան շատ զգուշորեն է դա իրականացնում։ Միայնակ է մշակում ու կարում։ Նույնիսկ հարսանեկան զգեստներ է կարում Մարգարիտան, կրկին նախշերով, որոնք ունեն պատմություն։
