Տասնիննամյա Էդգարը մասնագիտությամբ զոդող է: Նա գյումրեցի է և հոր հետ զբաղվում է մասնագիտությամբ ավտոսերվիզում՝ զուգահեռ ժամանակ տրամադրելով նաև սիրելի ու հարազատ երգին և երաժշտությանը:
Թեև Էդգարի մանկությունն անցել է Ռուսաստանում, այնտեղ դժկամությամբ գնացել է երաժշտական դպրոց, նվագել է ակորդիոն՝ ստանալով երաժշտական կրթություն:
Զոդելն ու մեքենաներ նորոգելը Էդգարը ժառանգել է հայրական կողմից, իսկ երգելը՝ մայրական կողմից: Նրա երգի մշտական զուգընկերը մանկության տարիներին հենց մայրն է եղել:
Իքս ֆակտոր երաժշտական նախագծում Էդգարը հայտնվել է ընկերուհու պնդմամբ. հենց նա է լրացրել հայտադիմումը: Կատարելով ռուսական «Քաղաքը, որ չկա» հրաշալի, միևնույն ժամանակ կատարման տեսանկյունից բավականին բարդ երգը՝ Էդգարը հիացնում է ոչ միայն հանդիսատեսին, այլև ժյուրիի բոլոր անդամներին՝ արժանանալով բուռն ու ջերմ ծափահարությունների:
Հատկանշական է, որ Էդգարի երաժշտական կատարման կարողություններն ուղի համեմատական են նրա հումորին. երիտասարդը բոլոր հարցերի պատասխանները համեմում էր հումորային մեկնաբանություններով: