Ա․ Խաչենց․մեր մոտ 150-200հոգի է եղել, բայց նույնիսկ ստորագրելուց հետո ռուսները չեկան ու մենք մի 5-6օր մնացինք։ Մեր կյանքը Նիկոլի ստորագրությունը չի փրկել, այլ գործողությունները տղերքի, որ շարժը կանգնեցրել էին։ Ապրիլյանում մենք չենք պարտվել, բայց բացթողումները միանշանակ եղել են։
Բայց գոնե ունեցել ենք կապի միջոցներ ու հրամանատարները գոնե տեղում էին։ Ապրիլյանը տրինիրովկա էր իրենց համար։ Տեսան, որ ադրբեջանական զորքով անիմաստ է, հետո միացրեցին թուրքական զորքերը։ Եթե կազմակերպությունը լիներ մենք չէինք պարտվի, պարտվել է ինչ որ խեղկատակ։
Խոսում են որևէ հարաբերություն հաստատեն ադրբեջանցիների հետ, ո՞նց։ Նրանց մեզ մորթելու անհագ ցանկությամբ են տոգորված, եթե զգոն չլինենք, կործանվելու ենք։ Նիկոլը, եթե որև սրբություն ունենա գոնե հրաժարական պիտի տա, ասի՝ չկարողացա, գոնե թասիբ ունենա։
Ինքը փաստում է, որ ադրբեջանցի է, որոշումը միայն ի օգուտ էր իրենց։ Մեզ անընդհատ ձեռ են առնում։ Մարդասիրություն ենք մենք խաղացնում։
